Khao Sok National Park en Cheow Lan Lake

Na anderhalve week wordt het tijd om het beachlife in te ruilen met een ander soort natuurpracht: Khao Sok National Park en Cheow Lan Lake.

Tatie en ik willen per se logeren in een ‘rafthouse on the lake’, maar na uren het internet af te schuimen, leggen we er ons bij neer dat dit voorlopig niet mogelijk zal zijn en we waarschijnlijk ter plaatse een toer naar het meer moeten boeken.

Aan hét oriëntatiepunt van Khao Lak (de verkeerslichten) wachten we in de brandende zon (stand van zake wat betreft mijn vel: een nieuw is zich aan’t ontwikkelen) op de bus die ons tot het park brengt. Daar vragen we uitdrukkelijk aan een taxichauffeur om ons naar de ‘headquarters’ van het park te brengen (want –koppig als ik ben- wou ik daar nog een poging ondernemen om los van een toer een lakehouse te boeken), maar zoals het een Thaise taxichauffeur betaamt, brengt hij ons naar een hotel waar hij ongetwijfeld een procentje krijgt op elke klant die hij aanbrengt. Als doorwinterde toeristen (haha), laten we ons echter niet doen en eisen we om ons naar de plaats van afspraak te brengen. Tevergeefs eigenlijk want niks rafthouse boeken via headquarters. We moeten net zoals elke andere toerist in een hotel in het park logeren en vandaaruit een toer naar het meer boeken.

We komen uiteindelijk in het Morning Mist hotel terecht: spotgoedkoop, mét zwembad en heel vriendelijke eigenaars. De hitte van de dag vraagt om een verkwikkende duik en de rest van de namiddag hangen we wat rond het zwembad (het was toch al te laat om een wandeling te doen in het park dat om 16u30 sluit) tot regen ons naar ons hutje noopt.

De vele gekko’s, slakken en kikkers/padden in en rond onze kamer/hut wijzen er ons voortdurend op dat  we ons in een bosrijk gebied bevinden. Op een gegeven moment vind ik zelfs een kikker die zich gezellig genesteld heeft tussen mijn lakens.  J

De volgende dag worden we om 9u opgepikt om de ‘laketour’ te starten die we daags voordien geboekt hadden. Ik kijk vooral uit naar de overnachting aan het meer zelf, maar de toer bestaat verder ook nog uit een tocht in de grotten en een wandeling in de jungle.

Onderweg naar de pier krijgen we een korte pauze aan een lokale markt waar Tatie en ik smullen van kleefrijst met banaan in een bananenblad gegrild.

De longtailboot die met onze groep goedgevuld is, brengt ons naar de rafthouses op het meer  en ik ben nog niet goed en wel aan wal of ik spring in het prachtige, grote meer; wat een uitzicht; adembenemend! Het water voelt daarenboven ook nog eens heel zacht aan en is perfect van temperatuur.

Na de voor ons klaargemaakte lunch, brengt de lokale gids ons naar het startpunt van de grottentocht. We steken verschillende keren de rivier over en betreden slibberige, modderige paden terwijl we ons vastklampen aan takken waar mogelijk.
Eens in de grot zien we oa een grote pad, stalagmieten en slangeneieren. Dat laatste wijst onze lokale gids aan: “look, snake eggs”, waarop één van onze groepsleden antwoordt: “great, but where is mommy”. Ik lig dubbel J  De tocht in de grotten zelf is er eentje waarbij je best je verstand niet te veel gebruikt: we dalen een waterval af met een touw, doorzwemmen bepaalde gedeeltes in het ijskoude water en beklimmen rotsen. Helaas moeten we exact dezelfde weg terug naar de boot. Niet dat we het niet tof vonden, maar op den duur wordt je het slipgevaar wat beu.

Onderweg naar onze huisjes stopt de longtailboot nog bij een groep grote bomen die bewoond worden door heel wat toekans en aapjes. We observeren geruime tijd en proberen de beestjes in ons fotografisch vizier te krijgen. De afstand is echter te groot voor goede beelden, maar doet absoluut geen afbreuk aan de beleving. Wanneer een toekan wegvliegt, weerklinkt er telkens als het ware een helicoptergeluid. Als ik dan ook nog eens een toekanveer zie, besef ik pas hoe groot de dieren effectief zijn.  De gibbons maken geluiden in alle mogelijke registers en ik zou er naar kunnen blijven luisteren.

 Terug hij de rafthouses springen we opnieuw het water in en laten we ons zelfs niet weerhouden door de regen; heerlijk!

’s Avonds eten we samen met de andere groepen die er verblijven; oa een Canadese versie van Joker (maar dan op jongeren gericht) die ons gans de avond entertainen met (drank)spelletjes en plaatsvervangende schaamte. Ik geraak aan de praat met Anthony; een Fransman die net 2 jaar in Australië op een boerderij gewerkt heeft en straffe verhalen en foto’s voorschotelt.

Omdat de omgeving hier zo prachtig is, doe ik van flinkskes en sta ik nog voor zonsopgang op met de intentie om er foto’s van te maken. Helaas is het bewolkt en is het sowieso vrij onmogelijk om het meer en haar omgeving waarheidsgetrouw te fotograferen. Tel daar nog eens een groep luidruchtige Chinezen bij en dan kom je tot de conclusie dat je beter in je (harde) bed was blijven liggen. Bon, als je je dag kan starten met een duik in een schoon meer dan heeft een mens eigenlijk geen recht van klagen.

Vóór het ontbijt gaan we longtailbootgewijs nog eens naar de groep bomen met haar toekans en aapjes en doe ik nog eens een tevergeefse poging om ze in beeld te brengen...

In de  namiddag staat nog een grottentocht gepland; deze keer zou het relatief droog blijven en kunnen we onze camera’s meenemen. Na een goed uur klimmen en liters zweetverlies, komen we bij de ingang van de grot en bij het binnengaan, voel ik al dat we hier gaan opgevreten worden van de insecten. De grot is dan ook vergeven van de spinnen, krekels en muggen. We zien ook enkele slangen en op het einde worden we verrast door een gigantische hoeveelheid vleermuizen.

Tijd voor lunch en nog een zwemmeke en dan worden we terug naar de pier gebracht. We laten ons onderweg naar het hotel afzetten bij een monkeytempel om er nog wat aapjes te observeren.

Aangezien je in dit land maar een pink hoeft te bewegen om een zweetaanval te krijgen, eindigen we het daglicht met een plons in het zwembad. Leuk dat Tatie minstens een even grote waterrat is als ik. ’s Avonds werk ik wat aan mijn foto’s + blog en beloon ik mezelf achteraf met een massage (want het was toch wel weer lang geleden!)

Omdat er geen tijd meer is om tussen Khao Sok en Bangkok (vanwaar Tatie helaas terug naar België moet vliegen) nog een andere bestemming aan te doen, kiezen we ervoor om nog een dagje langer te blijven en zelf nog een wandeling te ondernemen in het park zelf. In principe mogen we slechts tot de tweede waterval gaan zonder gids, maar koppig als we zijn, wagen we het er toch op en wandelen we verder. Voor de eerste keer waan ik me in een echte jungle want alles is gigantisch groot: de bladeren van de takken, de boomwortels, de bamboestengels, ... Ook de insecten (en dan in het bijzonder de cicada’s) maken een oorverdovend geluid.
Voor we terugkeren doen we uiteraard nog een zwemmeke bij één van de watervallen om onze stank te verdrijven en onself wat op te frissen.

’s Avonds stappen we de bus op die ons 9u later in Bangkok zal afzetten. Onderweg krijgen we een pauze van 20 minuten en mogen we met ons busticket eens eten in een soort van cafetaria waar je samen met je medebusreizigers aan een ronde tafel zit en je het eten deelt.

P.S. De reden waarom het lang duurde voor jullie iets van me hoorden en jullie plots heel veel tegelijk op jullie taloor krijgen is omdat ik niet asociaal wil doen wanneer ik een reisgenootje heb. Ik ben momenteel bij mijn vrienden Lee en Bianca (later meer hierover) in Chiang Mai en heb me voorgenomen om bij wijze van spreken pas de deur uit te komen als ik ‘back on track’ ben. Typisch mij, I know...

P.S.2: blijkbaar is het niet zo duidelijk dat er bij elk reisverhaal foto's horen. Als je liever beeld hebt ipv verhalen, dan kan je gewoon op 'foto's' klikken of op 'lkaart' om mijn route te zien